بررسی اثرات عصاره هیدروالکلی میوه نسترن(rosa canina l.) بر مقادیر گلوکز پلاسما در موش های صحرایی نر دیابتی

مقدمه: دیابت ملیتوس از شایع ترین بیماری های مزمن و متابولیکی در انسان است که مشخصه اصلی آن افزایش گلوکز خون می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات هیپوگلیسمیک تجویز عصاره میوه نسترن در موش های صحرایی سالم و دیابتی است. روش بررسی: این مطالعه، یک مطالعه تجربی بود که تعداد 72 سر موش‏های صحرایی نر دیابتی نژاد wistar انتخاب و در 6 گروه زیر تقسیم بندی شدند: گروه(1): کنترل؛ گروه(2): کنترل استرپتوزوسین(دیابتی)؛ گروه(3): کنترل عصاره میوه نسترن50 میلی گرم بر کیلوگرم؛ گروه(4): کنترل عصاره میوه نسترن100 میلی گرم بر کیلوگرم؛ گروه(5): دیابتی به همراه تجویز عصاره میوه نسترن 50 میلی گرم بر کیلوگرم؛ گروه(6): دیابتی به همراه تجویز عصاره میوه نسترن100 میلی گرم بر کیلوگرم؛ همچنین برای ایجاد دیابت از استرپتوزوسین(stz) با(دوز mg/kg60) از طریق تزریق داخل صفاقی استفاده گردید، پس از انجام تیمار خون گیری در ساعت های صفر ،2 و 4 ساعت بعد از تجویز خوراکی عصاره به عمل آمد. نتایج: بین گروه های مورد مطالعه از نظر مقادیر گلوکز خون تفاوت معنی داری وجود داشت، به طوری که بین گروه های دیابتی، کمترین مقدار گلوکز خون در گروه های تجربی دیابتیک با دوز50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم مشاهده شد که بیانگر وجود خاصیت کاهندگی مقادیر گلوکز خون در عصاره میوه نسترن با دوز 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم در موارد دیابت ملیتوس است. نتیجه گیری: به نظر می رسد تجویز عصاره مذکور در موارد افزایش قند خون به منظور پیشگیری و کنترل و نیز عوارض حاصل از آن نیازمند مطالعات بیشتری در این زمینه می باشد.